"ස්වාමි පුරුෂයා" කියන වචනයේ තේරුම ස්ත්රිය හිමි පුරුෂයා කියන එක. මේකෙ මුල් ස්වරූපය වෙන්නෙ, වහලා/වහල් හිමියා නැත්නම් වහලා/ ස්වාමියා අතර සම්බන්ධ ය. මෙතැනදීත් ස්ත්රිය "වහලා" ගේ තැන තමයි ස්ථාන ගත වෙන්නෙ. නමුත් අපි භාෂාව ඇතුළෙ ගැලවෙන්න බැරි විදිහට හිරවෙලයි ඉන්නෙ. ඉතිං අපිට මේක ස්වාභාවිකයි. ප්රශ්න නොකර බාර ගන්නවා. කිසි ලෙසකින් සමාජමය ගොඩනැංවීමක් විදිහට තේරුම් ගන්නෙ නෑ. මේ නිසා ස්ත‍්‍රීන්ට එරෙහි ප‍්‍රචන්ඩත්වයේ ගැඹුරු ව්‍යුහයන් (deep structures) තේරුම් ගැනීම වැදගත්.
සහකරුවා/සහකාරිය; මේ වචන අපිට නුහුරුයි. අපි හිතනවා අපිට දුරස්ථයි කියලා. නමුත් ස්ත්රිය ඇතුළු වෙලා ඉන්න පීඩක ව්‍යුහවලින් සැබෑ ලෙසම මිදීමට අවශ්‍ය නම් පවතින සම්ප‍්‍රදායට එරෙහි විය යුතුයි. එවිට ඇයට ස්ථාන ගත විය හැකි තැන් ගොඩක් නෑ. වරක් චේ ගවේරා කිව්වා " විප්ලවවාදියෙකුට ඉන්න පුළුවන් තැන් දෙකයි තියෙන්නෙ. එකක් අරගල භූමිය, අනෙක පොළව යට" කියලා. ස්ත‍්‍රීවාදී ක‍්‍රියාකාරිණියක් කියන්නෙත් මේ අර්ථයම ඇති විප්ලවවාදී ක‍්‍රියාකාරිණියක්.
විමුක්තිය තියෙන්නෙ අරගලය තුළමයි. ඒක ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කිරීමෙන්, නව නීති සම්පාදනය කිරීමෙන් හෝ මානව අයිතිවාසිකම් පිහිටුවීමෙන් ලැබෙන්නෙ නැහැ. මේක මොනතරම් බරපතලද කිව්වොත්, අපිට සමාජවාදය පිහිටුවන්න පුළුවන් වුවත්, එමඟින්ම ස්ත්රියට විමුක්තිය උදාවන්නේ නැහැ. මාක්ස්වාදයට අනුව, ශ‍්‍රමයට, ශ‍්‍රමිකයාට නැත්නම් කම්කරුවාට අරගලය තුළ විමුක්තිය උදාවන විට, ඒ සමඟම ධනපතියාටත් විමුක්තිය ලැබෙනවා. මොකද පීඩිතයා හා පීඩකයා කියන දෙදෙනාම මේ ක‍්‍රමය තුළ සිරකරුවන් නිසා. ඒ වගේම ස්ත්රී විමුක්තිය උදාවීම කියන එකේ තේරුම පිරිමියාටත් විමුක්තිය ලැබෙනවයි කියන එක. නමුත් විමුක්තිය උදාවනවාට සියළු දෙනාම නෛසර්ගිකවම වගේ විරුද්ධයි. බයයි. මේ සඳහා ෆාවුලෝ ෆෙයරි ගේ "පීඩිතයාගේ ශික්ෂණය" පොතත්, කාල් යුංගේ ගේ "නිදහසට ඇති බිය" පොතත් කියවීම වැදගත්.
අපි තේරුම් ගත යුතුයි, වෙනස් කිරීමට අපහසුම දේ ‘‘මනුෂ්‍ය සබඳතා’’ කියන එක. ඒක ඉතාම සංකීර්ණයි. බොහෝ ස්ත්රී ව්‍යාපාර, පුරුෂ ව්‍යාපාර වල කෑලි. එක සීමාවකින් එහාට යන්නෙ නෑ. අභියෝගය වෙන්නෙ, ‘‘පිරිමි ලෝකයේ පරිකල්පනයෙන් බැහැරව’’ ස්ත්රිය ස්වායත්තව හිතන්නෙ’’ කොහොමද කියන එකයි.
පිරිමි ලෝකයේ සිතීමේ රාමුව, ස්ත්රී ශරීරය හා සම්බන්ධ ආකල්ප වලින් වටහාගන්න පුළුවන්. ඉස්ලාමීය සංස්කෘතියේ සිට බටහිර ලිබරල් සංස්කෘතිය දක්වා, ස්ත‍්‍රියගේ ශරීරය ආවරණය වීමේ හා නිරාවරණය විමේ ප‍්‍රමාණය, අදාල එක් එක් සමාජයන් තුළ ස්ත්රිය ගැන පිරිමි සිතීමේ රාමුවට සාපේක්ෂයි. බටහිර රටක ස්තී‍්‍ර ශරීරය වඩ වඩාත් නිරාවරණය වීම ඉවසනවා. ඒකට හේතුව, බටහිර පිරිමියා තම අනන්‍යතාවය පිහිටුවාගන්නෙ ස්ත්රිය මත බලයක් යෙදවීමෙන් නොවෙයි. ඒ වෙනුවට සිනමාව, පරිසරය ආදී විවිධ ක්‍ෂේත‍්‍ර තිබෙනවා. නමුත් තවමත් ආසියාතික පිරිමියා තම පැවැත්ම තහවුරු කරන්නෙ ස්ත්රිය මතින්. මෙතනදී ලංකාව තලේබාන්වරුන්ට වඩාත් සමීපයි. ලාංකීය පිරිමියා ස්ත්රී ශරීරයට ඉතාම තදින් බයයි. එය ඔහුව ඉතාම තදින් ත‍්‍රස්තයට පත් කරන දෙයයි. එම නිසා අනේක විධ සීමාවන් ස්ත්රී ශරීරය මත පටවනවා. ප‍්‍රධානතම දේ ශරීරය හැකිතාක් ආවරණය කරවීම. මේ නිසා තරමක් ශරීරය නිරාවරාණය කරගත් ස්ත‍්‍රියව තදින් ගැරහීමට ලක් කරනවා. ඒ වගේම තමයි, පිරිමියෙක් ස්ත්රී ශරීරයක් ගණනට නොගෙන නොසලකා හැරියොත් ඒ ගැහැණියත් මහා වියවුලකට ලක් වෙනවා. ඒ ගැහැණියට සිතා ගත නොහැකි වෙනවා කාරණය මොකක්ද කියලා. මේ තත්ත්වය ගැන අපි ගැඹුරු අවබෝධයක් ලබා ගන්න ඕන. පිරිමි පරිකල්පනයෙන් පිටතට යාමට පිරිමියාගේ පමණක් නොව ගැහැණියගේත් තියෙන්නෙ විශාල විරෝධයක්.
අපි ප‍්‍රායෝගික උදාහරණයකට යමු. උදේ වැඩට ගිය සහකරුවා, වැඩ ඇරිලා සවස් කාලයේ ගෙදරට ආවම, තම සහකාරිය අතින් තේ එකක් හදාගෙන බිව්වම සියළු දෝෂ, ඉවරයි කියනවා. සමහරවිට සහකාරියත් රක්ෂාවට යන කෙනෙක්. එහෙම නැති වුනත් උදේ ඉඳන් ? වෙනකම්ම් දහසකුත් එකක් වැඩ කරන කෙනෙක්. නමුත් ඒ වැඩ කිරීම පිරිමි වැඩ කිරීම හමුවේ දෙවෙනියි, ග‍්‍රාම්‍යයි. එම නිසයි සහකරුවාට තේ එකකුත් හදලා දෙන්න වෙලා තියෙන්නෙ. අපි තේරුම් ගන්න ඕන මෙතන තියෙන උවමනාව තේ එකක් බීමම නොවෙයි කියලා. එනම් සහකාරිය තමන්ට අවනතද නැද්ද කියන එක පරික්ෂා කිරීම හා එය තහවුරු කර ගැනීමයි. එමඟින් ඔහු තම රැකියා ස්ථානයේ හෝ අන් තැනක ඉහළ අධිකාරියෙන් විඳින පීඩාවන්, ස්ත්රිය හමුවේ පීඩක ආස්ථානයක් ගැනීමෙන් මුදා හරිනවා. ස්තී‍්‍ර පීඩනය උපදින මේ ආකෘතීන් හඳුනාගෙන, ඒවාට ප‍්‍රායෝගිකව අභියෝග කිරීම අවශ්‍යයි. ඕනෑම දෘෂ්ටිවාදයක් මෙවැනි ප‍්‍රායෝගික ක‍්‍රියාකාරකම් තුළ සැඟවිලා තියෙනවා.
මේ නිසා අපි ස්ත්රී විමුක්ති කතිකාවතක් ගොඩනැගිය යුතුයි. ඒක නිශ්චිතවම සිංහල-බෞද්ධ ජාතික චින්තනයට එරෙහි එකක්. විශේෂයෙන්ම, අද තියෙන පන්සල්, ජනප‍්‍රිය බණ කියන හාමුදුරුවරු ස්ත‍්‍රියගේ විමුක්තිය පැත්තට දාලා ඇයව තව තවත් සිරකරමින් ඉන්නවා. නිර්මාණාත්මකව, තමන්ට ස්වාධීනව වැඩක් කරගන්න තියෙන කාලෙ, පන්සල් ඇතුළෙ, භාවනා මධ්‍යස්ථානවල රස්තියාදු වෙවී නාස්ති කරගන්නවා. අනෙක් අතට විධිමත් රැකියා ස්ථානවල ස්ත‍්‍රීන් විවේකයක් නැතිව අසීමිතව වැඩ කරනවා. එහෙම නොවන තැන්වල ස්ත‍්‍රීන් නිකම්ම නිකං කැරකෙමින් තමන්ගෙ කාලය විනාශ කර ගෙන කාලකන්නි වෙනවා. මේ සියල්ල සාකච්ඡාවට බඳුන් කරන, ස්ත්රියට පිරිමි පරිකල්පන ලෝකයෙන් මිදීමට හැකියාව සලසන ස්ත්රී විමුක්ති කතිකාවක අවශ්‍යතාව මේ යුගයේ තියෙන අනිවාර්ය මනුෂ්‍ය අවශ්‍යතාවයක්.
නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
නිදහස උදෙසා කාන්තා ව්‍යාපාරය විසින් සංවිධානය කරන ලද
කාන්තා හිංසනය පිළිගනිමු ද?
පිටු දකිමු ද?
යනුවෙන් 2011/08/08 වන දින කොළඹ මහජන පුස්තකාල ශුවණාගාරයේදී පැවැති සම්මන්ත්‍රණයේදී නිර්මාල් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද අදහස් වලින් සකස් කරන ලදී.
2 comments:
වචන හරඹ වලින් ගැහැණියට වන යහපතක් නැත.අනිත් අතට පුරුෂ විරෝදී මතයක් ස්ත්රී සමාජය තුල ඇතිකිරීමෙන් සිදුවන යහපතක්ද නැත.සියල්ලෝම මිනිසුන්ය යන මතය සමාජ ගත කිරීමයි වඩා වැදගත් වන්නේ. බටහිර රටවලද ස්ත්රිය වෙළද භාණ්ඩයක් වී ඇතිබව පෙනේ.නිරුවත් වීමට ඇති නිදහසින් පමණක් ගැහැණියට විමුක්තියක් ලැබෙයි යන්න මෝඩ සිතුවිල්ලකි.
සමාජවාදය ගොඩනගන එක පහසු වුනත් ස්ත්රියට විමුක්තිය උදාකරගන්න එක ඒ තරම් පහසු ක්‍රියාවලියක් වන්නේ නැහැ. ඒක් සම්පූර්ණයෙන්ම ඇත්ත. ගොඩක් අය හිතාගෙන ඉන්නෙ සමාජවාදය බිහිකරනකොටම ලෝකෙ තියෙන සේරම ප්රශ්න විස‍ඳෙනව කියල. අපි දන්නෙවත් නෑ අපි අතින් බිහිවෙන ලෝකය මොකක්ද කියල. ඒ දන්නෙත් නැතිව මාර කතා සීරියස් විදිහට කියනව.
Post a Comment